Ufukta hayâl sustu yine derin sessizlik,
Duraklarım perişan, kaybettim yollarını.
Bu ne tükenmez sükût, bu ne bitmez ıssızlık,
Simsiyah bir yalnızlık ve yine kimsesizlik,
Ellerim alev alev arıyor ellerini…
Zaman bitip tükendi, helâk oldu takvimler,
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
