Bir Gül Alır Rengini Acılarımızdan...

Onlar ki aydınlık üzre
Ecel toprağına
Umut ektiler.Ay dolandı vay deli gönlüm
Ölüm şaşırdı menzilini......Refik DURBAŞ

Kurtlar oturmuş
ala geyik bakışlarına.
Gözlerine kan dolmuş,
bir yanım da sızım
ağlıyor.
Mübarek olsun....
Etrafımda nara sesleri
Kaça bölsem gecemi, kaça......
Hangi kurşunun önünde dursam da
daha az öldürür, beni gidişin...
Bir yanım da sensizlik
bir yanım da foseptiğin pisliği
umacılar sarmış dört bir yanımı..
Kime dönsem, kime baksam
kime söylesem kendimi
uzaklaşır, yabancılaşırım kendime...
Bu ben değilim
Mübarek olsun,......

Koğucular sarmış
yardakçılar alkış tutar olmuş duvarlarımda..
Nereye gitsem, nereye baksam
özümdem bir iplik çekilir,
közümde hasretindir
Sığınabildiğim......
Ah sancım,
gül kırmızılığına yanar olmuş,
bu iş hayra değil,

Hangi gerçeği yaşadık ki
Yanıldıkça, kendimize yabancılaştık
Kirli anılarımızı atarken çukurlara
Yine de teslim olmadık mı,
o, bayağı ağrılarımıza
hangi sevdaları harcamadık ki......
Ahh, güneşte yeşile çalan ela gözlü
yedi beneklim
mükemmelliğin bozulmadı mı
aynaya bakıp kendini severken.........

Hani ya....yoksa kimseciğin
nasıl sarılmazsın,
ala geyik gözlerine........
Nasıl vurulmazsın,
tekrar tekrar tekrar
Nasıl yaşarsın.....
Delibozuk, yolmaz mısın saçlarını
Nasıl gıpta etmezsin,
Bir çocuk bakışındaki gülüşe...

Bak tuvalimden kanlar akıyor
Çalmasın türküler......
Tenim küstü, dilim sustu
Yüreğim ağlıyor........

Ve bir gün duruluverirse hasretin
hani o ten uyuduğunda.....
Bana bir şiir yaz......
Hastane koridorları, serum tüpleri
Ve bileklerinden kan damlayan kelimeler olmadan
şizofren ayrıntılara takılmadan.
Bir çocuğun gülüşünü yaz
Belki o vakit
Yeniden doğabilirim
Bir gül alır rengini acılarımdan
Toprağımın üzerinde açar
Yan gelir yatar bedenim de
Devriliverir güneşin turuncu rengi
Yorgunluğuma......