Bir Gölge Gibi Yaşarım Şiiri - Kasım Kob ...

Yaralı kalbim kan ağlar,
    sözlerin sanki beni dağlar.
Her nefesim bir umut,
    savruldum boşluğa oldum samut.
Yüreğimde bir fırtına var,
    her gün benden bir şeyler çalar.
*
Yüzüm solgun, ruhum yorgun,
    hayallerim küflü durgun.
Mezar gibidir evim,
    bir zehir gibidir her anım.
Hapsoldum ben kafesimde,
    acıdan bittim bu evde.
*
Gözlerin donuk bir ayna,
    yansıtmaz ruhumu asla.
Bir bıçaktır sessizliğin,
    bir tuzaktır güzel sesin.
Soluğum dar, yok nefesim,
    sensizliğe çoktur yolum.
*
Bir perdedir sahte gülüşün,
    her yerin ardında kederin.
Yalanların birer iplik,
    düğüm düğüm bir hastalık.
Zincir vurdun ayaklarıma,
    can sürmedin kan suyuma.
*
Zehirli bir yılan sözlerin,
    sarmaşıktır bedenime dolanan.
Güneş doğsa neye yarar,
    gölgeler ruhumu sarar.
Ne dilek kaldı ne umut,
    tüm hayallerim bir kırat.
*
Gönlümde açan güller soldu,
    aşkımız bir yalan oldu.
Gözyaşlarım pınar oldu,
    yüzümde bir yol buldu.
Bu hayat bir hapishane,
    aşktan oldum deli divane.
*
Her kelimen bir dar ağacı,
    canımdan kopardı çok acı.
Seninle her an bir çile,
    sözlerin değdi her mile.
Rengi kararmış ruhumun,
    olmuş aşkımız bir yalan.
*
Yıldızlar kayıp giderken,
    benliğim eriyor birden.
Hayat denen bu oyunun,
    sonu yokmuş mutsuzluğun.
Ağlamak da neye yarar,
    ruhumda onulmaz yara var.
*
Her nefeste bin dert var,
    gözümde kurumuş o yaşlar.
Kalbime saplanan hançer,
    sensin şimdi bu evde panter.
Kaderim böyle miymiş,
    derdime çare mi gelmiş?
*
Umutsuz bir gölgedeyiz,
    geleceğe hiç gidemeyiz.
Bir rüya gibiydi bitti,
    sevgi kuşları göç etti.
Bir küldür şimdi aşkımız,
    gitti her ümit, söndü sevgimiz.
*
Ruhum çürüdü bu evde,
    hayallerim düştüğü yerde.
Bu sonbahar hiç bitmez,
    kalbimdeki bu acı gitmez.
Sensizlikten bir fırtına,
    gözlerim bakar ufuklara.
*
Kapılar kapandı mühürlü,
    yüreğimdeki derin acı hüzünlü.
Aşk denilen yalanmış,
    tüm sevinçlerim çalınmış.
Bir gölge gibi yaşarım,
    sadece hüzün taşırım.