Bir gölge düşerdi aynaya her gün,
Çiçek açmışken ruhumda bahar.
Pencereden odama sinsi fısıltılar dolar,
Her nefeste bir yaprak döker tomurcuklar.
Sızan ilk ışık, güne umutla uyandırırdı,
Sonra o acı, bir hançer gibi saplanırdı.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta