Bir Gidiş Bu Kadar Yıkıcı Olabilir Miydi?

Kör Bir Saldırı Anı Gibi. Kendi Kendimin Cinneti İçinde Boğulurken. Gözlerimden Yaş Yerine Yokluğun Akarken Kendime Verdiğim Acıydı Senin İsmin, Acının En Güzel Yanıydı. Acımla Beraber Akıyordu Yokluğun Bedenimden. Kalbimin Damarlarının Seni Özlemesi Kadar Acıydı Gülüşüm. Yokluğuna İhanet Hediyeleri Vermek Kadar Öldürücüydü Gidişin.

Bir Gidiş Bu Kadar Yıkıcı Olabilir Miydi?

Hiçbir Masalda Ve Hiçbir Otobüste Yoktu Siluetin. Hiç Bir Geliş Seni Getirmiyordu. Sanki Ceplerimde Gizli Bir Bıçak Taşır Gibi Her Sevindirici Anımda Yokluğunu Saplıyordum Kalbime Ve Kalbim Alışmaya Çalışıyordu Gidişine.
Bir Gidiş Bu Kadar Yıkıcı Olabilir Miydi? Son Zamanlarda En Çok Sorduğum Soruydu Kendime. Gidişinle Kendim Bile Kalamamışken Kendime. Savunmasız Kaldıysam Eğer Kendi Suçum Değildi Bir Tek Bunu Bilebiliyordum Ardından.
Odandan Süzülen Kokular Daha Çok Yıpratmasın Diye Beni Bir Kilittir Taktığım Kapına Sanki Gırtlağımın Tam Ortasına Takar Gibi.
Ve Ölümle Bile Dalga Geçer Gibi Sevdim Seni. Öyle Bir Sevmeydi Ki Bu İsmini Ben Koyamadım Ritmini Ben Ayarlayamadım.

Sallantılara Bıraktım Kendimi. Yıkılmaya Güldüm, Üzülmeye Aldırmadım Ve Kanımın Çekilişine Engele Dahi Olamadım. Şimdi Cevapsız Bir Soruyla Başbaşayım.

Bir Gidiş Bu Kadar Yıkıcı Olabilir Miydi? Cevap Aramaktan Vazgeçerken Birden Bir Ağrının Girdiğini Hissettim Kalbime Yine Aynı Yere Anlattığım Yere Kalbimin Tam Ortasına Gidişine…