Bir Gıdım Olsun Saate Bile Bakmadan

Yanda dükkan, önde dükkan
Yolunda cadde cadde günün kapak konusu kalabalıklar
Katmış önüne hiçliğin elleri eski roma kaynaklı yunan geçmişini
Akropol arkatlardan buz sarkıtıyor
Rampalar raf raf cafcaf dizili bir kolyenin tek gerdanı ve lakin
Amma ve lakin,
Yüzzzük
Bilezik
Taşı parlak taşbebekli camgöz heykeltraşlamasından misket marka camekan
İnsanı eşya ile kurdeleleşmiş ya..O diyenden
Kameraları tepesinde çaylak dönen gözaltı açıkhava mağdurluğunun
Unutmuş mahmur şarkılılığını sabahlardan ilerisinde
Elleri ve ayakları tıpış tıpış kendiliğinden kurula kurula
Taksiyle
Taksisiz tramvayla,
Bindirildiği dolmuşları çıldırtan gönüllü ya da gönülsüz
Dümdüz,
Düpe-gündüz ve akşam randevusunu ilkbaşa raptiyelediği ajandaların
'El mi yaman, sen mi? ' ' sine kendi buyruğundan pırt poytarak
Bulanık resmini bulmaya çalışıyordu kırıldığı sırça saraysızlarda sıfır ve tire
Sonra ben dayanamadım, çektim dizgini yayanımın
Önce kimi bir, kimi bin paraya tükenmez uçlu, divit okkalı
Kırtasiyecileri baktım dolandım, sonra 'Güzeli yazan çizen
Kaç paha kalem işi değil, yürek işidir ' gibisinden akıl vererek kendime
İniş teki,
Kolboyundaki
Faslını pembelerle açmış bir pencerenin gülüne dalına diyerek,
Çıktım eşiğine, attım adımımı içeri,
İçerde tepeden tırnağa, topuktan zülüfe, yanaktan dudağa
Çiçek gibi..tomurcuktan bir kadın..
Camın dışarısı kar yağdırıyordu, içerisi taşfırın..
Ne güzel de çağıran kokuyordu efsun esans,
Güzelin belasına tanış olmak için kağıdı, kalemi ve beni
'Alın.! ' dedim 'Eğer muhabbetimiz sevmek huyluysa buyursunlar gelsinler
Kalemim de, ben de,
Güzelin hükmünü yazmaya
Amadeyim..! '
Bundan sonra sus oldu..
Bir soluk olsun saate bile bakmadı ne duvar, ne de pencere..
Kadın, çıtır ateş, tir tir, tek soluk..
Ne desin? Hani ne desin.? ?
Muhabbetin meyli o denli pembe ve demden se meftunluk
Zaman o anda susmayıp da
Ne desin..?

Seyfi Karaca…………….Şubat / 10