Bir Gelsen Şiiri - Celal Bahar

Gözlerinin ateşinde eriyen kar tanesi gibi gönlüm.
Vuruldum ya bir kere,
Artık bana ait değildir ömrüm.
Görmez misin sevgili,
Hasretinden nasıl da deliye döndüm.
Korkma alevimden,
Dön de bir bak, kor iken kül olup söndüm.

Dudaklarının müptelası, kokunun hastasıyım.
Çekmişim ciğerlerime seni bir kere,
Gayrı ne desen razıyım.
Yoksun ya sevgili,
Bulutlarım şimşek olmuş,
Bilesin ki bu gecede yastayım.
Korkma yağmurumdan,
Zira ben ömrünün baharıyım, yazıyım.

Bir gelsen, yağmur olan gözyaşlarım dinecek,
Yüzünde gördüğüm güneşimle,
Gönül bahçem gülecek.
Toprağım canlanacak,
Yemyeşil çimlerim boy verecek.
Türlü türlü çiçekler kendini beğendirmek için,
Gör bak nasıl yarış edecek.

Ah sevgili,
Gelsen sevdanın ateşi yeniden içimi ısıtacak,
Kokun tekrar tekrar yüreğime dolacak.
Hasretlik, yalnızlık neymiş unutulacak,
Hepsi bir bir mazide kalacak.
Uzak durma artık ne olur gel,
Gel gör ki dünyam nasıl senin olacak.