Bir Gecenin Ardından Şiiri - Arif Güven

Parlayarak doğan güneş, zifir dolu bir geceyi daha araladı.
Ve ben üzerime saçılan her hüzün tanesini tek tek avuçlayıp,
günaydın diyorum yeni güne.
Her sabah olduğundan daha yağız duruşum.
Renkler olduğundan daha güzel.
Ellerim rüyalarımdakinden daha beyaz.
Düşünceler koca bir umman ve bir katreyim ben.
Kendi umutlarından doğmuş,
karanlığın sustuğu yerde; gözlerdeki anlamlı aydınlıkta kendini bulmuş,
mağrur bir zerreyim kainatta.

Rüyalarımdaki umudu kıskanıp firar eden ay,
adeta sonsuz bir sabaha teslim etti geceyi.
Ve ben rüyalarımdakinden daha beyaz olan yüzüme çarpan rüzgârı,
çekinmeden soluyorum.
Her nefeste doluyor içime vuslata dair bir parça daha umut.
Sonra daha dik bakıyorum hayata tepeden.
Çünkü nefes diye seni içime çekiyor, kalbime hapsediyorum.
Ve sen can güzeli…
Her soluğumda içimde büyüyen sırlara inat,açık bırak düşlerini.
Kanatlarını hüzünlere siper etmiş yaralı bir kartalın yüreğiyle geçerim belki.
Rüyalarındakinden daha ak alnımı, rüzgârlar okşayalı; daha güçlüyüm çünkü