Bir Gece Ve Bir İnsan

Bir gece ansızın çıkar evinden,
Elinde sigarası kalbinde hüzün,
Yürüyor bir daha dönmemek üzere.
Bir kış vakti, iyice kapandı paltosuna
Bir huzun vakti,huzunlerin en acısı
Nereye gideceğini bilmeden
Hayata elveda diyerek uzaklaşıyor
İçindeki mutluluğu ardında bırakarak.
Ardında bıraktığı bir köpek
Hüzünle haykırıyor zinciri koparırcasına
Ardında bırakılmanın acısını hatırlatırcasına.
Gitmesini istemeyen tek
Şimdi ardında durup izliyor derin hüzünle.
Yerlerde ayak izleri,
Sokağın ucunda lamba ve
Sırayla dizilmiş ağaçlar
Onu gören son şahitler olarak duruyor...