Bir Gece Ansızın Şiiri - Mücahit Eren

Gök gürlemesnden daha şiddetli patlıyor,
Yağmurdan daha sağnak yağıyordu,
Bir ucunu tutmuş ingilizler,
bir ucunda amerikalılar.
Öğle bombalar ki tünel başımıza yıkılacak,
Sayımız az, toplasan yirmi yirmibeş kişi.
Mühimmatımız desen bitti bitecek.
Reisimiz bir yandan çıkışı yolu arıyor.
Bir yandan da Allah için vurun diyordu.
Bir sevinçle haykırdım: Buldum,buldum diye
Bizi burdan çıkaracak yolu...
Buldum dedim ve sustum.
Herkes nedir söyle dediler,
Söylemeye gücüm yetmedi.
Onca ısrardan sonra; bunun sonu şehadet dedim.
İçimizden biri canlı bomba olacak,
Diğerlerimiz onu koruyacak,
Bir hışımla koşup düşman cephanesini patalacak.
Herkes; ben, ben diye bağırıyordu.
Bir kişi ise yalvarıyordu adeta,
Beni şehadetten mahrum etmeyin Gardaşlar,
Hepiniz gençssiniz benim yaşım elli olmuş
Olmaz dedik senin beş çocuğun,hasta anan,baban
Ne dediysek dinletemedik.
Kuçaklaştı tüm mücahitlerle tek tek.
Düğüne gider gibi şehadete gidiyordu.
Zaten ne devlet bizi tanıyacaktı.
Ne arkamızdan bir ağıtımız yakılacaktı.
Kardeşlerim dedi. Allah var Biz varız.
Allah yar ve yardımcımız olsun.
Herkes haklarını helal etsin.
Evlatlarım önce Allaha,sonra size emanet.
Allahuekber diye haykırdı.
Yer, Gök Allahuekber, Allahuekber nidalarıyla,
Melekleri ağlattı, Şehidleri ise sevindirdi.
Tarık Ziyad Abi yıldırım gibi düşmana koştu.
Bizlerse yaylım ateşiyle destek verdik.
Sonra birden sessizlik oldu.
Bomba patlamadı diye telaş oldu.
Tarık Ziyad abi patlamadan şehid oldu.
Derken, Amerikan cephanesinin askerlerle birlikte
Nasıl da çiğnenmiş ekine döndüklerini gördük.
Şehadetin kabul olsun Gardaşımız,
Belki yeryüzünde bir mezar taşın olmayacaktı.
Ancak Melekler tahtını çoktan hazırlamıştı.
O gün Amerikalılar ve İngilizler başta olmak üzere
Tüm dünya anladı ki Türke Kefen biçmek, kimsenin haddi değil.
Böyle kurtardık işte gardaşım.