Bir Garipce Şiiri - Seyfi Karaca

Planlı projelik yokluk hiçlik darlık geçimsizlik hüsran hüzün mutsuzlukların tasarımcıları sebebiyle bilhassa ve vaktinden evvel özellikle kararan günü fanide akşam ederek ...

Madem vardır ve uğru sonu sıvışıp avutup aldatılmayacak kaçınılmaz olgudur, inip gireceğiz o torbaya ve o çukura birgün , kuruyup yalan essah bir dünyayı yazdan güzden daldan dikenden tarladan dağdan sudan özden asıldan mahsustan mesela, hasat nasıl mevsim yağmur muymuş ev bark nere ahali kim, kim kayıp kim yitik demeden; devir geçmiş saz ve söz susmuş ömür bitmişlerle, varmış yokmuşuna bile bakmaksızın yahut elbise nasıl giyinik mi soyunuk mu çal çabut çarık, sürpriz bile olmayacak solup sararmışlar yükü göçüne, kimse, bir garipçe ve hiç kimseye ..!

İki tek bir çift, oynata kıvırttıra leylağa zambağa iklime ormana dağa hayatı dar eden dünya bir hariçten ismini yazmış cismini karalamış yabancı bir kurranın sansına tüküreyimlisi, kovuğuna dibine bitmiş bozulmuş bir köhneyi çekilip bükülüp çarşılanarak; eksenini kaybetmiş ve yerine oturmayan şeylerle icadına icap bahaneden türden şekilden, hep yeni dünya düzeneği kurma haddi iddasında sorgusuz teklifsiz ihalelerin küresel yağmalarıyla kapış kapış derin uzun çarpık boyutlu evrensel bir boğulmuşluğu tutam pörçük parçalanmış bölünmüş gerek dünya gerek insansa şimdi şu halde şu vakit..

Dur duraksız sevinciyle ömrümün bilirim ki sınır servetidir kalbim fikrim duygum düşüncem sezgim hissim ve gönlüm . Erdiği yettiğince ömrüm bana ben ömrüme aksar üşenirsem aklım elim kolum kalbim durur, onlar durur aksarsa çiçek çalı dağ çerçi civar yol iz dünya insan namıma herşeyin ölümüdür, sonuna kadar miktarda neredeyse her gün her saniyesine duya dinleye yaşadım yazdım taşındım tüm bunlarla, eylendim dinlendim de ; ilahi bir söyleşidir inanıp güvenen takdirin beni bana ve sonsuzluğa fısıldayıp onurlandırıp bahtiyar eden yürekten. Çünkü,

Çünkü ..:

En doyurucu besleyici sevindirici koruyucu sağlam ve güvenilir hayat yol eşik kapı ve kalbidir çünkü, kendine armağan edilmişlerin en değerlisi dünya hayatını bütün zenginlik ve servetiyle anneden başlayıp yeniden anneye aklını fikrini kalbini ödeşmenin hikayesiyle, eşlik edip refakatçi olana doğmakla ölmek arası yaşatan değerleri yaşayıp büyüterek bütün varlık sahipliliğini aldığı mirasa bırakmanın özü sözü aslı emeği belleği bilinci itibarı vicdanı özgürlüğü özeti ve öznesidir insan.

Mayıs/21