Bir garip yerdeyim... Şiiri - Ferhat Kıdık

Lal olmuş dilim, boz bulanık akıyor zaman,
Gündüzlerin geceye aksettiği yerdeyim.
Üstüne gem vurulmuş, sanki ırakta derman
Kelebeğin ateşle raks ettiği yerdeyim.

Açmazdayım; göbeği bozulmuş kilit gibi
Dolanıp aynı noktadan tekrar başlar gibi
İçine düştüğüm kuyunun sanki yok dibi
Yılanın ağusunu zerk ettiği yerdeyim

Bazen, güneşe darılmış kurşuni şafakta
Bazen karanlıklar kuşmuş dar bir sokakta
Bazen de çıkmazların birleştiği kavşakta
Şu kaderin kederi bahşettiği yerdeyim

Korkuyorum insanların ayak seslerinden
Suretlerin ardına gizlenen eşlerinden
İğrenç kokular geliyor; canlı leşlerinden
Cehennemin ateşi nakşettiği yerdeyim

Bak tınısı da bozulmuş elindeki sazın
İklimler firarda, kara kışa dönmüş yazın
Ey yar bana güç ver, öldürüyor artık nazın
Kahpe zamanın pusuyu kurduğu yerdeyim

Değirmene giden yolcu! nerde darı, mısır...
Gittiğin yol, yol değil, fikirlerin kısır
Seni de sarsın kainatı kuşatan O sır
Met cezirlerin karaya vurduğu yerdeyim

Biliyorum, gebedir her gece her sabaha
Hayat çölse barındır sinesinde vaha
Her göz yaşının sonu çıkar elbet salaha
Hasretin vuslata özlem duyduğu yerdeyim

Ya Rab sanadır ancak; meramım, intizarım...
Eğer inayetin olmazsa ben ne yaparım?
Yalnız Senin sonsuz rahmetine sığınırım
Ellerin semada, sana durduğu yerdeyim

11.02.13