Bir Garip Tebessüm Şiiri - Zekai Akbulut 2

Vedalar zamansızdır bilirsin
Ayrılırcasına yuvasından kuşlar
Bir leylek gibi sıladan gurbete göç eden
Vedalar zamansızdır bilirsin
Kırarlar kanadını bir kuş misali
İki yaşında anasını kaybetmiş bir çocuk gibi
Gözlerini kaybetmiş bir kör gibi
Seni arıyor yüreğim
Seni soruyor martılara
Daha gelmedi diyorlar bana
Daha dönmedin mi gülüm gittiğin yerden
Daha bitmedi mi hasret cezam
Daha bitmedi mi özlemim
Gel hadi daha dayanamıyorum artık
Daha sabredecek gücüm kalmadı yokluğuna
Özlemin suskun etti beni
Yokluğun kasvet
Yokluğun özlem
Yokluğun çile bana
Bak görüyor musun sevdiğim bak yine
Başladı üzerime hasret yağmurları
Islayacaklar beni sensiz
Islanacağım yine kara bulutların yağmurlarıyla
Bak yine akacak gözyaşlarım
Çık gel hadi çık gel şu toprağın altından
Ölüm bu kadar mı zordu gülüm
Seni aldı benden
Çıkardı seni dönülmez yollara
Hasret koydular seni bana
Muradımı almadan sana doymadan
Nereye gittin be gülüm
Niye gittin söyle
Özlüyor musun beni oralarda
Benim seni özlediğim gibi
Her gece sabahlara kadar ağladığım gibi
Sende ağlıyor musun oralarda
Yokluğum sıcak geliyor mu sana
Üşüyor musun karlar altında
Bak ben üşüyorum gülüm
Bak ben donuyorum sensiz gecelerimde
Hani söylerdin ya
Bana bir şey olursa üzülme diye
Üzülmemek çare değil gülüm
Gözyaşını silmek marifet değil
Seni özlemek marifet değil
Ben senin gidişinin cezasını çekiyorum
Yokluğun bir hastalık bana
Günden güne ölüyorum
Son sözüm seni seviyorum
Seni seviyorum…