- Bir Garip Sancı Şiiri - Bahri Yıldırım

Bu akşam
Yokluğuna çektim isyan bayraklarımı
Ya bu gece tükenecek, ya ben
Ya şafaklar çatlayacak utancından
Ya da sen
-
Ne oldu da hep bana yazıldı kahır
Neden bana miras sensizliğim
Çözülecek bu bilmece
Yolu yok
Yırtılırken yüreğimden yarelerim
Elim kolum bağlı oturacak değilim
Ya sen suçlusun,ya ben
Sana haksızlık edecek değilim
-
-Bu sabah
Özlemin kanadı içime
Sustum
Kahrettim tükenmişliğine
Bir an sensizliği sevmek geçti içimden
Sen değildin sanki beklenen
Özlenen
Damla damla içime çağan
Dudaklarıma düşünce adın
Yüreğime kanadın
-
Bu sabah
Böyle bir garip haldeyim
Sen beni anlamadın ya
Bunadır kahrım
Yetmiyor bak artık sözcükler bile
İçimdeki isyana ses olmaya
Ne sevdamı anlatabiliyorum,
Ne veda edebiliyorum
Yoksun diye
Sensizliğime isyanım büyük
Mahzunlaşması o yüzden
Seni arayan gözlerimin
Ve sen …
yüreğimde yanıyorsun
-
Oysa ben
Her sabah senli düşler kurarken
Yudum yudum içeceğimi sanmıştım aşkı
Bu inançla
Bu tutkuyla sarılmıştım düşlerime
Uyanmak zormuş sensiz
Uyumak kadar
Yanmak zormuş sensiz,
sevmek kadar

Şimdi sabahın ışıklarıyla kanıyor yüreğim
Vay benim sensizliğim,
Vay benim yalnızlığım,
Vay benim deli sevdam
Geceye sığmamış yalnızlığımda
Ne çabuk büyüyorsun
Şafak sen doğuracak az sonra
Yüreğimle ısınacaksın
Gel hadi maviş gözlüm
Dindir yüreğinde sancıları
Bir daha doğmasın
Unutulmak denen ihanet