Bir Garip Konçerto Şiiri - Dilek Erkılınç 2

Bir deli konçertosundan çıkıyorum her sabah ve oraya işlenmiş bir harf oluyor parmaklarım
Dik bir merdiveni çıkıyor aklım
Durup durup soluklanıyorum herkesin yüzünde

Yüzüm; cama çarpan bir yağmur damlası

Kocaman bir avluda yalın ayak koşarken dokunduğum herkese pardon dedim.
Pardon yolum sizin solunuzdan geçiyor.
Benim solum çok tenha
İçimde dörtnala koşan bir at var oysa

Özlem; hiç kuramadığım bir saat

Her sabah mütemadiyen avucuma çizdiğim yüzü izliyorum.
Avucumdan acemi ırmaklar akarken rujuma ıslak tebessümler bulaşıyor.
Raydan çıkan bir tren devriliyor sesime

Kalbim; başka diyarlara taşınan bir eşya