Bir Garip Hasret Şiiri - Mustafa Sevimli

Umudun tutsağı olan yüreğim
Vuslatı özgürlük sayar mı hiç
Gözlerinde eriyen gözlerim
Baharın rengine kanar mı hiç

Sen bir vahasın çöller aşırı
Kalbimi titretir anıların hatırı
Uğruna savrulan kırk satırı
Boynum bir minnet sayar mı hiç

Senden gelsin eza cefa
Senden geleni sayarım vefa
Senden gelenle sürerim sefa
Senden gelmezse gönlüm yaşar mı hiç

Sen yoksun şimdi yanımda
Lakin gezersin hep damarımda
Bir damla süzülse yanağında
Göl olsa gözüm kanar mı hiç

Bakışların fırlatır beni zaman
Dehrin kollarında oldum divane
Kavruk topraklarda hep yana yana
Kora dönen yüreğim söner mi hiç

Esen yeller hep kokunu getirir
Vurur yüzüme benliğim eritir
Bu hasret ne zaman vuslat getirir
Garip yüreğim hüznünü geceye salar mı hiç

Ben hep senin zamanında asılı kaldım
Zamansız gelen güllere baslı kaldım
Sensiz olduğum yerde çakılı kaldım
Söyle güneş ruhumu çözer mi hiç

Sen olmayınca denge alt üst oluyor
Su yakıyor ateş ise boğuyor
Gör ki sensiz ne hüzünler doğuyor
Yas evinde doğana ad konur mu hiç

Hasretini geceye yazdım karardı gece
Adını heceye kazdım bölündü hece
Seni yüceye saldım alçaldı yüce
Sonsuz sevgiye sınır çizilir mi hiç

Bülbülün güle yanışı başkadır
Gözlerimin sana bakışı başkadır
Kaleme gelen her kelime aşkladır
Mumdan başkası pervaneyi yakar mı hiç
24.04.2006