Ayrılık,can damarlarının koptuğu an
Ne sevinç var ortada ne de bir üzüntü
Çöl; açlık,susuzluk çekilen bir garip han
Keder ağacındaki yapraklar baya büyüktü
Gözyaşı gelmiyor gözlerden çok acı çekince
Ellerin kelepçeli,özgürlük artık mahkum
Of birde yaşam savaşında güçten düşünce
Ne varlığın diri ne de yollar merhum
Gündüzler karanlık,buzlar alev saçıyor
Neden bu ayrılık,günler ölüm kokuyor
Nasıl dayanılacak bu çağlayan sulara
Artık inandım ki her şey palavra
Kayıt Tarihi : 14.3.2009 11:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ayrılığın içimi yaktığı bir anda duyguların kendini tutamayıp bırakın beni dediği bir anda yazılmış bir eser
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!