Bir Garip Ayrılık Şiiri - Suna Onur

nâhak toparlanırım,
yağmur yağar dolu dizgin bazen de kar
buruk bir damla dudağımı öper ıslak...

gönül kendine dargın, özlediklerim kırgın;
kalemim, düşlerim, ümitlerim...

açık kapılar;
kayıp günahlarım, çalınmış sevaplar,
sabahlar keder yığını
perakende acılar ve seyyar sancılar...

geçmem gerek sen-etlerden,
hüzün nakittir,
tortusu bekleyiş aşkın,
hasret içre doğmuşum, çekilmiş perdeler;
hazır küsmüşken şems,
kesip sözünü hayatın çıkmam gerek...

durmaz bu bana vuruşlar artık,
neşter geçmiş, bileyi gelecek;
kazması elinde şimdinin,
bir çukur açılır ufkuna yalnızlığın,
vakti geldi gitmen gerek...

geride kancalı laflar, dalayan dil,
Allah durağına sığınmışım biletsiz,
nefisler geçiyor önümden, ölümden sürgün,
kaldırımlar nefes nefese
tan bulanık,
ten gri alabildiğine...

zanlı bir rüzgar dolanır baldırlarıma,
kanlı çoraplarım sıyrılır;
‘ah’ yaralarım da açılmış, kezzap umutlar,
bu asit yağmurları ah bu tuzlar
eritir canı...

nâhak,
saplanırım geceye, yağar usul usul kar,
bir tanesi kollarını fısıldar;
üşüyorum, gayrı ısıtmaz beni sarın
gitmek isteyenler hep gittiler,
sen de git istersen istersen kal...