Bir Garip Ahmet Şiiri - Yusuf Aksoy

Öyle yıpratma kendini usulca, sessiz.
Bırakta rüzgar namertten yana essin.
Rüzgar yorar ve aşındırır bilmez misin?
Bilirsin de şu kaygını niye gizlemezsin?

Endişe etmeye muhtaç mıdır memleket?
Ya da memleket ister mi sanırsın rahmet?
Ahmet’i köle görüyorken işte bu zihniyet.
Zahmeti sırtına koşup, yürü dediler oğlum Ahmet!

Kimi Ahmet yürüdü, yürürken de büyüdü
Büyüdükçe gördü, gördükçe de gömüldü
Karanlığın zifirisi bir Ahmet’ti gördüğüm
Sırtından atmış yükü, saat gecenin dördü

Kazarsın, kazarsın mezar mıdır kazdığın?
Yürümen kazmak için miydi söyle Ahmet?
Zahmetin, kervanını yükletenler Ahmet’e
İşte bu sonu yazanlar değil miydi sanki..