Bir Garip. Şiiri - Attila Kayan

Bir Garip gördüm Köşede biçare perişan,
Belli ki, günlerdir aç, gözlerin feri kalmamış.
Umarsız, kimsin ne iş yaparsın dedim.
Dedi bir kulum……..
Başladı anlatmaya, Anam ayrı babam ayrı
Okumak istedim. Okuyamadım. Bir baltayı
Sap olamadım bu sebeple düştüm yollara
Sevdiğim kızı kavuşamadım, yokluktan
Gözlerine baktım denizler kadar derin,
Yıldızlar kadar uzak, umutsuz bakışlara,
Öyle bir acıyla birlikte hüzün kapladı ki içime
Verdim sırtımdaki ceketi. Cebimdeki parayı
Git hadi karnını doyur. Var git sılana
Ey garip gelme bir daha buralara
Yatacak yer bulamazsın, bir daha
Yüzüne bakıp karnını doyuran olmaz.
Kıyıda bir kayıkçı tendekisinde olsa bile;
Seni kimse bakmaz benim baktığım gibi,
Atican baba çok çile çektim. Oldum divane
Feleğin sillesini bir kere yedik ne çare
Azrail ortak oldu. Felekle birlikte,
Huzurumun içine ettiler ne hikmetse,
Çok acelesi varmış gibi aldı götürdü,
Ben canımı cananımı kavuşamadım ki,
(Atican)