Bir fotoğrafın Şiiri - Muhammed Yağmur

Masamın en sessiz yerinde duruyorsun,
zamana meydan okuyan o ince kâğıtta.
Gözlerin hâlâ aynı bakıyor,
ama ben artık o bakışların
yüzünü döndüğü adam değilim.

Bir fotoğrafın var elimde;
ne nefesin geliyor bana,
ne sesin…
Yalnızca anıların tozunu taşıyor yüzün,
ve ben o tozları silmeye kıyamıyorum.

Bazen bakarken sana,
bir yaz akşamına düşer aklım;
balkon demirine yaslanmışsın,
saçların rüzgârla konuşuyor,
ben seni dinliyorum.
Şimdi o ses,
kâğıdın sessizliğinde hapsolmuş.

Bir fotoğrafın var,
ama sen yoksun.
Çünkü fotoğraf, zamanı dondurur,
ama insanı değil.
Sen çoktan başka mevsimlere karıştın,
bense hâlâ o tek karede kaldım.

Biliyorum, bir gün
o fotoğraf da sararacak kenarlarından,
ve gözlerin puslanacak.
Ama ben,
o solmuş kâğıttan bile
senin gülüşünü seveceğim.

Bir fotoğrafın var elimde,
hayatta kaldığım tek yer orası.