Bir Fotoğraf Karesinin İçinde Hayat-ümit-

“Ümit, bayrağını dikerken göklere
sen hep o bayrağı kutsayacaksın.”
-

Bir fotoğraf karesinin içine alarak yaşıyorum hayatı..
Hiçbir an’ı kaçırmıyor
ve hiçbir anı eskimiyor..
Ama her “peyniiir” boğazımda kalıyor.
Yinede yutuyorum tüm sırıtışlarımı…

“Ümit etmeyi kes artık.
Yap ya da yapma! ”

Her poz ayrı bir narkoz etkisi.
Öyle…
Çünkü hayatla birlikte verdiğim her pozda
başka bir rüyanın kahramanı olarak uyanıyorum..
Acıtmıyor bu, öldürmüyor da.
Sadece “ben”leştiriyor hayatı,
Ne sen kalıyor ne de biz!

“Velakin,
Ümit asalak gibidir, fazlası rahatsız eder,
acı çektirir..”

Her poz ayrı bir hayat etkisi..
Öyle…
Çünkü yenilgiyle ayrıldığım her savaşın ardından
Kendimi siyah beyaz bir albümün en renkli kişiliği olarak buldum.
İleriye bakmak isteyince ümit atladı sırtıma
-dehh! Dedi..

Ben tüm ümitlerimi
hayatın üzerine kusmayı planlarken
olanlar oldu.
Paranoyak bir fotoğraf makinesi
şizofren olan beni de aldı içine.
Sonra ümit geçti karşıma.
Göz kırptı ve gitti…

-
-Dolambaçlı yollarda
hayata makas atıyorum artık.-