Bir Fitne İki Dost Şiiri - Ahmet Kenan Ç ...

Eminlerin gözlerinde kanlı intikam ve ihanet
Dillerinde pamuk ve bumerang gibi sadakat
Ben gözlere bakarım söylemezler yalan
Sende dillere inanma arkadaş doğru söylemezler her zaman
Savaş zamanı beyaz bayrak bez parçası
Barış zamanı keskin kılıç körelmiş bir bıçak
Şimdi er meydanı rad gibi sağır edici
Şuara takımı kenarda yazmakta duygularını
Gerildi yaylar dolunay tepedeyken beklemediler şafak vaktini
Komutanlar çekilsin kenara bu yoldaş erlerin savaşı
İki dost kavim çarpışırken taktikler bile aynı
Çehreler,atlar,miğferler,oklar,palalar ve boylar bile aynı
Bir deccal misali zehirli bir dedikodu karıştırdı ortalığı
Bizler en önde dostlarımızın gözüne bakarak metreler öteden selamlaşmaktayız
Birazdan çalınır davul ve borular sağanak gibi ok yağmaya başlar
Çiçekler bile toprak altına gizlendi ve akarsular çekildi
Azrail'in sır saklı kitabında adım ölüme karışmış
Ne öldürecek beni meraklıyım şimdi
Hançer,ok,mızrak,pala,kılıç,çekiç,topuz veya kargı
Bunlar değil beni öldüren dostlarımızın gözünde güvenimizin kaybolması
Güvendiğimiz dağlardan geçtiler hücuma
Bir fitneye inanıp ortalığı fesada vermeye yeltendiler
Dost dostu deviriyor düşman seyir halinde
At kişnemeleri ovaları sarıyor demirler vuruşmakta
Ölenler bir ah etmiyor dostlara saygı duyarak
Öldürenler sevinmiyor dostunun kahramanlığını görüp
Töremizde teslim olmak ve kaçmak yok yaralanmak ise suçtur
Ordulardan brinin son neferi ölmeden savaş bitmez
Öyle de olurken biz birimizi devirirken
Düşman borusu çaldı vadinin arkasından
Biz bine bin savaş yaparken yüzden az kaldık
Üç bin düşman vadiyi aşarken hızlıca
Biz cengimize devam ettik tereddütsüzce
Düşman ulaştığında kırk kişi kaldı iki tarafın toplamı
Ve savaşı bitirdik kendi aramızda kalan kırk yiğitle
Atlarımız bile ölmüştü kalan ise yirmi
Bir ata iki kişi binip sürdük düşman üstlerine
Düşman üç bin kişiyle durup korkarak
Fitne kokan zehirli oklarını buğday gibi attı üstümüze
Bir kalkana sığınmadan ve zırhsız göğsümüzde karşıladık okları
Ve hepimiz yerde birde atlarımız ölüyken
İki eski dost sağ kaldık bağrımızda oklarla
Dostumda on iki ok var bende on
Gözlerimiz birbirine takıldı biraz pişman biraz gururlu
Bakışlarımız konuştu ve eskilerden kısa sohbet ettiler
Dostumu ölüme uğurlayan kara ok kalbinde dururken
Son gücümle çekip aldım o oku dostumun kalbinden
Ve kaldırıp göklere kendi kalbime batırdım
Durumlar on bire on bir hale geldi ve acılar aynı
Matematik ve kimyada olmayan bir formül dost acısı eşitleme formülü bu
Ve bu formül okullarda öğretmenlerden değil savaşlarda cenkerlerden öğrenilir
Üç bin düşman gülerken halimize ölüm ağlıyordu utanarak halimize