Bir Fırtına İle Yola Gelsem

Bir fırtına ile yola gelsem,
Uzun uzun esmese,dinse birden…
Beni benden aldığı o akşam vakitlerinde,
Benimle yalnız,korku verse içime.

Dile düşsem konuşulan her kelimeyle,
Anıldıkça ağlansam,gururla yad edilsem.
Beni bilse şehirler,yağmurlar üstüme yağsa,
Yağsa da dökse anıları,dile gelmesem…
Beni yeniden sevse,sevebilse,
İnatla bakakalsam sessizliğin en somut haline.
Bana kendini fark ettirse,birden asılsızca,
Bir tokat gibi inse gönlüme,aniden sevse…

Daha çok şey istesem yüzümü döküp,
Utanmasam,elimi koysam saçlarına.
Titrerken soğukluğuyla bir iç sızısı olmasa,
Olmasa da sarsam gelip de gitmeyen bedenini.

Bir sakinlik olsam ve de denizle iç içe,
Sen rüzgarı anlatsan…
Anlatsan kendini,fırtınalı halini,
Ha koptun, ha kopacaksın.
Serilsen yüreğime kızmazsan,
Yüreğimle atacaksın.
Anlatsan kendini,fırtınalı halini,
Ha yaktın,ha yakacaksın…