Ve açtım kollarımı gölgesinde menekşeler.
Bitiverir, yanı başımda uzakta solar, kururlar.
Unuttuğum, gökyüzü uzun bir hastalık gibi.
Nasıl biterse öylesine biter, bilmediğim gibi.
O denli çocukmuşum, saf kendimi kötülerken.
Okuduğum, seyrettiğim kötü karakterleri aşmışlar.
Her biri aman diken batmasın düşündüklerim meğer.
Anı Şair: Ümit Yaşar Oğuzcan Altıncı Mektup
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
Devamını Oku
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta