Ve açtım kollarımı gölgesinde menekşeler.
Bitiverir, yanı başımda uzakta solar, kururlar.
Unuttuğum, gökyüzü uzun bir hastalık gibi.
Nasıl biterse öylesine biter, bilmediğim gibi.
O denli çocukmuşum, saf kendimi kötülerken.
Okuduğum, seyrettiğim kötü karakterleri aşmışlar.
Her biri aman diken batmasın düşündüklerim meğer.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta