Gel seninle kimsesizliğimizi sırtından bıçaklayalım.
Kederin karasına bulanmış kaderimizi geçmiş zaman kipleriyle analım.
Zamane aşklarının kim vurduya giden figüranı olmayalım.
Tedirgin bakmaya alışmış gözlerimizi, bayramlık çocuk telaşına açalım.
Gel, seninle birbirimize uyanalım.
Eskiceyi verelim, eskitememekten yorulduğumuz tüm yaşanmışlıkları.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim