Bir Eski Dosta Şiiri - Hamza Özçelik

Fecri gözükmeyen o gecelerde
Kah teselli ettik bazen sarıldık
H’si bile yokken hicrin hecelerde
Ne zaman küsüştük de biz darıldık

Sanma, sana dönmeyi düşünmedim
Ama kahrolası gururum vardı
Sen dönersin diye bekledim
Çünkü, yalnız kalbin kalbime yardı

Ne vakit çevirsem şöyle kafamı
Her eşyada senin bir resmin var
Söyle kulakların çok çınladı mı?
Çünkü her lahza dilimde ismin var

Artık ne bahtiyar ne kahramanım
Tıkanmış yolların bitmiş ucuyum
Belki çok az mutlu pek çok pişmanım
Gam kervanında yol alan yolcuyum

Sevincin sebebi o geçmiş günler
O güzel anılar Ağılbaşı’nda
Dalınca maziye kalbim, bana der:
-Ne de bahtiyarsın on beş yaşında

Nice güzel günler hayal ederken
Bütün bu olanlar bana bir ceza
Senle bir olmaya kalp doymuyorken
Söyle, sensiz nasıl geçer bir lahza

Ne vakit görsem o güzel yüzünü
Seni ilk gördüğüm anı anarım
Görünce başkasıyla gülüştüğünü
Kıskançlıktan içten içe yanarım