Bir Erkek Şiiri - Son Kantaron

Yürür gidersin ucuz kömür ve parfüm kokan kuytularda bir süredir her gece.
Bir kemaniden hüzün alır, ağlamaktan acıkınca da üstüne bir kokoreç sardırırsın.
Belki aldiğım trençkotunun yakasını kaldırır, beni unutmak için bir kenar dilberi ayartırsın.
Burnun sızlar, dumandan mi hasretimden mi.
Bilirsin ama itiraf edemezsin.
Şafak sökünce kendini anason kokan sokaklara terkeder,
Biçare kafan düşer önüne.
Yürür, gidersin.