Sen de usandın değil mi dualarımın gözyaşı,
Tövbemin med-cezirinden, sabrımın selâmetinden
Ve gölgende taşımaktan bu musallasız naaşı?
Sen de usandın değil mi dualarımın gözyaşı?
Anlıyorum kaderine yalnızlık düşmediğini.
Biz, biz olamayız böyle, beni alıp gitmeliyim.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
