ağaçlar…ağaçlar
beni bir dut ağacı anlar.
ruhumun kanayan yarasını,
hicranımı,
özlemlerimi saklar.
sırlarımı beyaz
gözyaşlarımı kara dut yazar.
gövdesinin desenidir çilelerim.
çiçeksiz yaprakları kaderim.
tadı yüreğim.
zoru seven yanı serüvenim.
bir gündü,
bağrımı açtığım,
sesime kulak vermez bir dünyada
derdime kulak olan,
bir dut ağacıdır..
onu gidip göreceğim
gözyaşlarımı
sırlarımı
diyeceklerimi yeniden
yeniden tazeliyeceğim..
annem sayıp başımı yaslıyacağım,
babam görüp karşısında duracağım,
gidip o dut ağacına bakacağım
benimle büyüyen
beni en iyi tanıyan
ve benimle yapraklanan
o dut ağacının,
dallarna çıkıp oturacağım..
ağaçlar….ağaçlar
beni bir dut ağacı anlar
yarın bir yolculuk var
kesmeden insanların eli
gidip görmek var..
Mustafa kaya
08.11.2005 / şenpınar
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 8.11.2005 00:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bizim evimizin karşısında ikiz kiraz ağaçlarımız vardı. Her yaz bizi beklerdi sanki....
Yada bize öyle gelirdi kardeşim her dallarına tırmandığında ödümüz kopardı....
bir yaz gittiğimizde yarısı yoktu...Yaşlı dalları dayanamış karın ağrlığına geceyi bölen bir gürültüyle yıkılmış....şimdi diğer yarısı hüzünle karşılar bizi tıpkı dedem gibi iki yarım yalnız.....
Yüreğinize sağlık hocam tebrikler
ilknur comart
annem sayıp başımı yaslamadım, yaslamayacağımda,
babam görüp karşısında durmadım durmayacağım, çünkü benim dut ağacım başkadır. Oda bana sevdalıdır. Yüreğine sağlık yinede. Gizem 35
TÜM YORUMLAR (3)