Bir Akşamın Öyküsü Şiiri - Esra Özdemir 2

Az kalsın ölüyordum
Maviye çalan kızıl akşamda
Düşlerim dikenli tellere takıldı.
Üstümde triko , parçalı bir etek vardı
Düşlerim de triko gibi bir ucundan dağıldı
Düşlerimin renkli parelerle sökülüşünü izledim
Bere, kapişon...
Kafamda tekrar tekrar düşündüğüm her şey.
Söküldü bir ucundan
Simli ipler gibi.
Sahi neydi o akşam
Ödüm koptu birden
Hem unutkandım hem dikkatsiz
Ayağım takıldı, geçmişim kaydı önümden .
Güç bela bir adım attım.
Karanlığa düştüm
Tuttuğum bütün şumlar etrafa saçıldı
Yıldız tozları gibi
Renkliydim, akşam renkliydi.
Kızıllar renkli,
Adım attıkça boşluğa düştüm.
Büsbütün boşlukta yürüdüm
Minnettarlıkla selam verdim akşama.

Bir tek akşam tutuyordu hepimizi
Kem gözlerden, yabanıllardan
Gücenmiş cüce ruhlardan saklardı rengimizi