Bir düşü vardı yüreğimin, uçurtmam takılmayacaktı tellere, topum kaçmayacaktı caddelere…parklarımda neşe çiçekleri açacaktı. Ömrümün sonbaharı karşıladı çocuklukta beni. Boğazımda bir mengene, nefes aldıkça darlaştırdı elim ayağım tutarken dizimin bağları yolda bıraktı. Yorgun muydum, yordular mı beni büyümek için yürürken.
Ağaç olamadım, ne de dal, meyva olmak harcım değildi bir yolcu olmaktı bu ömür yolculuğunda. Kırdılar, buzdan bir kalbi, su olup taştı sokaklara, kimini ıslattı kimine hiç dokunmadı. Umudum neydi mevlam, neydi nefes alışımda yüzümden gitmeyen gülümseyişler. Anladığım bir şey var mangalda yürek aramak yerine mangal olmak gerekmiş hayatta…
Bir düşü vardı yüreğimin, çocukların şen kahkahaları içinde gülümsemek her canlıya her manaya… gülümsüyorum mevlam beni yalnız koyma!
05/12/2007-01:49
Tamamını Oku
M
U
H
T
E
Ş
E
M
S
İ
N
CAN KIZIM.
TEBRİKLERDEN BİR DEMET.
HAYIRLI BAYRAMLAR DİLERİM.
SELAM VE DUA İLE.
tebrikler İlknur
anlatım güzel fakat ümitsiz ve mutsuz bir bakış
buda hüznün ve çilenin belirtisini gösteren kalb ve ruh sıkıntısının tezahürü gibi geldi bana.kalbini hoşnut tut
ruhun hür olsun mevlam gönlüne göre herşeyin güzelini nasip etsin saygılar
her hadiseye iyi tarafından bak,bundadda bir hayır var diyebilmeliyiz.
osman karahasanoğlu
Degerli dost Ilknur Hanim, konu az, oz ama guclu bir anlatim ve de cok huzunlu.... Duygulandim dogrusu, Tanri gonlunuze gore versin dilerim. Saglicakla kalin!!
neden dizeler halinde yazmıyorsunuz? yine de çok hoş...
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta