Bir Düşü Gözlerime Çizdim

Her gün değişiyordu gülüşün. Bazen hırçın dalgalar gibi vuruyordun gözlerime.
Bazen saçlarıma kar gibi yağıyordun. Ateşi başına vurmuş güneşin, nisan yağmuru oluyordun. Başımı döndüren asi bir rüzgâr oluyordun.

Yalınayak yürüdüğüm ana kucağı oluyordun. Sıcak ve kokusu burnumdan hiç
gitmeyen. Babam oluyordun gözlerimi açar açmaz ilk gördüğüm. Saçlarındaki akları hesaplıyordum, uykularını bensiz gecelere bölüyordum.

Ne zaman bir köşeyi dönsem karşıma çıkan aşina bir yüz oluyordun. Hayalini sarıp sarmalıyordum. Yakınlaştıkça uzaklaşıyordun... Kâh çocukluğum oluyordun. Bir saklambaç oyununda kaybettiğim diğer yarım... Hangi taşı kaldırsam altından sen çıkıyordun. Hangi yana baksam gözlerime doluyordun.

Bütün tabelâlar yüreğini gösteriyordu. Attığım adımları adımlıyordun. Herkesin yanımda olduğu vakitler de herkesten uzakta yanında oluyordum. Aynaya gülümsediğimde çatan kaşım oluyordun. Kızdığımda munzur gülüşüm...

Ne zaman bir işe koyulsam bitmeyecek işim oluyordun. Dağ gibi evrakların içinde arayıpta bulamadığım en özel işim oluyordun. Yetişmek zorunda olduğum durağım oluyordun. Başımı cama her yasladığımda benden uzaklaşan, havasını ve kokusunı bilmediğim bir şehir oluyordun. Bense her seferinde yabancı bir toprağın kokusunu ciğerlerime soluyordum.

Dost muhabbetlerinde beni çekiştiren yaramaz bir çocuk oluyordun. Baştan aşağı beni süzen bir çift göz oluyordun. O kadar çok karışıyordun ki sözüme ağzımı açmayan bıçak oluyordun. Her susuşunda, sana susuyordum.

Sabahım oluyordun, en çok da akşamlarım. Kâh esmer oluyordun, kâh kumral, kâh sarışın... Ne renk olursa olsun gözlerin seni her düşündüğümde bana hep yeşil bakıyordun. Kağıdım oluyordun en çok da kalemim.
Beni ayakta tutan dağ gibi bir adam oluyordun. Yüzümü sana her dönüşümde mutlu oluyordum.

Üç öğün masamda aşım oluyordun. Hiç karşımda oturmasan da çatal ile kaşığın arasına giren bıçak oluyordun. En çok da içtiğim su oluyordun. Dudağımdaki kuruluğu gideriyordun.

Başımı alıp gittiğim bir sahil kenarı, bir dağ başı oluyordun. Uzaklardaki yakınım oluyordun. Senden kaçarken sana geliyordum. Bir göz yaşı olup yanağımı öpüyordun. Daha çok ağlamam için bahanem oluyordun.

Gözümün üstünde kaşım oluyordun. İki örgülü saçım oluyordun. Ellerim oluyordun. Gözlerim oluyordun. Buz kesmiş tenimde kış güneşi oluyordun.

Her mumu üflediğimde bitmek bilmeyen ilk ve son dileğim oluyordun. Rüzgâr olup boğazıma düğümleniyordun. Ve ben her defasında en uzaktaki yıldızı tutup bir ömrü tüketiyordum. Hiçbir zaman yanımda yoktun. Her zaman, her yerde benimle yaşıyor ve benimle yaşlanıyordun.