Bir Düş Ertesi Şiiri - Şahbettin Uluat

- Aysel'e -

Hayır, hayır, hayır
Bu yoklar pahasına
Yaşadığımız "var" nedir ortada?

Ekmek mi?
Adalet mi?
Sevda mı?
İnanç mı?
- değil.! .
Hiç değil.

Eğil benim yıkık kanatlarım,
Bir daha eğil.
*
Ben dünya bilmeyen kadınlar tanırım
Çocukluk,
Genç kızlık bilmeyen
Tezekten başka meslek bilmeyen.

Ben kadın olmayan kadınlar tanırım
İnsan olamayan,
Ben çürümesi için suya bırakılmış
Fidanlar.

Ben yağmur bilmeyen vadiler tanırım
Rüzgar bilmeyen değirmenler.

Kendimize yalanımız
Kendimize
Bu çürüttüğümüz toprağı,
Bu kokuşmaya başlayan batağı
Hiçbir dev
Vermedi bize...

Alın o soluk yazan kalemleri
Verin gömütlükteki yerlerine
Yakın...
Ne kadar çarpıtılmış fikir varsa,
İnanç adına kuşanılan.

Gözlerimiz,
Dışa açılsın artık gönüllerimiz.
Onaralım kırılanları,
Dökülenleri toplayalım.

Onları var kılalım,
Onaylayalım,
Kucaklayalım.

01.09.1983
11.00