Bir Dünya Akşamından... Şiiri - Adnan Du ...

HİCRAN

ömür yolculuktu şehirler bizden geçip gider
sesler yüzler kederler konuktur ömre
bazan kırık bir zeybek bazan acemaşiran
gülüşler ki kimisi eski bir şamdan
yanar geriye döndükçe eskil yalnızlığından
düşler kelebek kıvamı ansızın uçup gider
yalnızlık /biten aşklardan kanayan hicran
hicran
yine hicran
yine hicran

dağlar ki azrail görkeminde amansız uzanır göğe
orada ömür biçtik acının makasıyla yoksulluklardan
kırk yama vurduk her soluğa her biri gamdan
bozkırlar boyunca ağıtlar dikildi ömrümüze
ağıtlar ki bir ömürden diğerine uzanan
anızlar gibi savuran devrandır
kader dedikleri göğ biçer can üzre can
muhannet elinde av olmuş yüreklerde aşk ki ey
devran ki bir zehirle kılağılanmış tırpan

aşka ateşe düşercesine düşmeyi seçmişiz bir yol
gülün rengini kanla öğrendik bu kıraçta
yollara düştük
düş olduk..kan içinde kalan bulutlardan
haber ilettik bizden sonraya
ah ömür mü yalan aşk mı
biz mi yalan

esrik bir iz kalır zamana yaşadım dediğin andan
aşktan kalır geriye bize ait olan ne varsa
tut ki yar kokulu bir dünya akşamından
kimi zaman hayat işte bir tek an
gerisi yine hicran
yine hicran
yine hicran…

adnan durmaz