Hüzünlü bir gecenin
zifiri karanlığında
dem dem olmuş
acılarımın nefesinde
tanıdım seni.
titreyen ellerim
acıyla kavrulan yüreğimi tutmuş
soğuk nefesinle soğuturken
yağan yağmurların
ıslattığı çaresiz bir cana
nefes veriyordu.
aşk var meşk yok diyen
bir gönülde umut olabilir mi?
maviye doğmayacak bir güneş
sahranın çölünde
ancak;
bir yangındır
hüzün ise tüten
bir dumandır.
dumanı gördüğünde
bil ki günahınla
baş başasın.
Kayıt Tarihi : 25.11.2018 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!