Bir dostu kaybettim Şiiri - Hicabi Ceylan

Bu gün kızıl gökyüzü
Eskilerden kalma hüznün batağındayım
Olur olmaz düşünceler içerisinde
Ne yapacağını bilmeyen
Yolcusunu bekleyen tren vagonları kadar
En az onlar kadar yalnızım
Bir dostu kaybettim
Kış kadar soğuk ellerim

Sinsi bir çise vuruyor yüzüme
Hava buz gibi sanki
İçimdeki isyanı durduramıyorum
Kendimle cihat halindeyim
Volkan kadar kızgın, patlamak üzereyim
Patlasam da lavlar arasında kaybolsa benliğim
Bir dostu kaybettim
Pınarlar gibi çağlar gözlerim

Kışın ayazında, yol kenarında yalın ağaç gibi,
Bütün yaprakları dökülmüş
Dalından koparılan gül gibi
Solmamak için hazana direnen
Baharı bekleyen gül misali
Umutsuz bir inat bu benimki
Bir dostu kaybettim
İçin,için yanar yüreğim

Belki tanımadım onu hiç görmedim yüzünü
Yakındı bana sanki, kardeşim gibi
Ona anlatıyordum dertlerimi sırdaşımdı
Lanetler ediyorum kahrolası samimiyetime
Can dostumdu benim
Nasıl söyledim o sözleri, nasıl yazdı kalemim
Bir dostu kaybettim
Şimdi param parça yıkık her yerim