Bir Dostluk Destanı Şiiri - Muharrem Güney

Bugün bana bir sitem ettin.
“Kimlere şiir yazdın?” dedin.
Dedin:”Bir ben mi eksiktim?”
Bilmezsin ne zordur sığdırmak seni birkaç satıra.
Belki de bir kağıda.
Dile kolay ulaştık yirmi yıla.
Acısıyla,tatlısıyla,
Dostluk adına,
Ne çok şey sığdırdık bu yirmi yıla.
Son dönemleri geçti belki acıyla.
Kolay mıydı ki dayanmak ayrılığa.
Cehennem diyordun Allah’ın Çorumun’a.
Sanki cennetim mi diyecektim;sensiz Ankara’ya.

Hayatımızın dönemeçlerine beraber imza attık.
İlk aşkımızı birbirimizle paylaştık.
Acı çektik ağladık.
Sevindik paylaştık.
İlk birayı beraber paylaştık.
İlk sarhoşluğu beraber yaşadık.
İçsek de sarhoştuk içmesek de.
İçmiştik bir kere dostluğun şarabından.
Bir kere içmeyegörsün insan
Bu doyumsuz şaraptan,
Müptelası olur ilk andan.

Şimdi pek sık beraber olamasak da,
Bilirim ki sen hep yanıbaşımda.
Hatırlasana sen Ankara’da,
Benim yanımda,
Ama kahretsin Çorum’da,
Teselli hep bu oyunda.
Sen bir saplantı kafamda.
Mutlu olamam insanlarda
Seni aradığımda.

Geçer mi derim.
Geçer dersin.
Biter mi derim.
Biter dersin.
Peki buna inanır mısın?
Karanlık bir gecede bir ışık yakar mısın?
Bu umutla gecelerce,günlerce yanar mısın?

Ben bir martı senden uzakta.
Beklerim seni yalnızlık limanında.
Bulurum avuntuyu kavuşmanın umudunda.
Bazen bir ses der:”Vur kendini şişelerin buğusuna.”
Razı gelmem böylesi zayıflığa.
Sevgi için,dostluk için değer acılara.
Sevginin bedelini bu acıyla ödemek,
Hasretin ateşini şiirle söndürmek,
İşte tüm bunlar vefa sınavını geçmek demek.

Ve bu gece yine imza attım bir ilke.
Dostuma yazdığım ilk şiire.
Belki de hayatımın en zor işine.
Sığdırmak seni dizelere.
Uzun lafın kısası,
Anlatamam senin dostun olmayı.
İnşallah oluruz yine hep birlikte.
Birlikte ecelde bile.
Belki yanyana bir döşekte,
Belki iki serseri kurşun ile.