Bir Dost, Bir Ana Şiiri - İsmet Ferit Gü ...

Bu yolun çizgileri ilerde kayboluyor
Gözler kapanmaya yakın, takip etmek imkansız
Kader şaşkın, ölüm şaşkın
Kim bilir nerede bekliyorlardı

Ayrılıyorum dostum
Kaybolan çizgileri çizmeye gidiyorum
Belki özleyeceğim, belki yine geleceğim
Ama şimdilik…
Ama şimdilik…
Yine yolcuyum dostum

Bir ağaç çıktı karşıma yaprakları sarı sarı
Fakat ölesiye tutunmuş o kupkuru dallara
Koparmaya çalıştım, yüreğimi kanattı
Sanki seni söktüler kalbimdeki yerinden

Fırladım yatağımdan bir an uyudum sandım
Oysa yürüyordum ve de çok uzaktaydım
Özledin biliyorum, bende seni özledim
Geri dönmek zahmetli, geri dönmek imkansız

Sana bir rüyamı anlatayım da dinle
Bak ki nede kolaymış buraları terk etmek
Bak ki nede zevkliymiş gidip geri gelmemek

Bütün geceler gibi o gecede yalnızdım
Yorganım gözlerime ışık sızdırıyordu
Ağlamaklı bir kadın, kucağında bir çocuk
Çocuk kanlar içinde, anası ona yanık

Bana verdi çocuğu, iki dakka tut dedi
Aldı bıçağı eline, yüreğini çıkarttı
Al dedi…
Tak bunu evladıma
O yürek kıpkırmızı, o yürek kıpır kıpır

Taktım yüreği çocuğa, çocuk canlanıverdi
Peki ya anası mı, oracıkta kayboldu
Yerinde koca bir ağaç, çeşit çeşit meyveler
O çocuk oralarda, o meyvelerle büyüdü
Ve sora çekip gitti
Yeri meçhul…Yeri karanlık…

Bu ağaç o ağaçmış ve bu yüzden sararmış
Belki yine gelirde yine aç kalır diye
Sapsarı kalmış ama bir türlü ölememiş

Bu yolun çizgileri ilerde kayboluyor
Gözler kapanmaya yakın, takip etmek imkansız
Kader şaşkın, ölüm şaşkın
Kim bilir nerede bekliyorlardı

Ayrılıyorum dostum
Kaybolan çizgileri çizmeye gidiyorum
Bil ki özleyeceğim, bil ki yine geleceğim
Ama şimdilik…
Ama şimdilik…
Yine yolcuyum dostum
Hadi sen söyle bana
Gitmek mi daha kolay, kalıpta unutmak mı?
Yoksa onur duymak mı gideni bekleyerek? ..