Dost-dost diye diye
Nice hatalara düşersin,
Kazan kaynatırlar içinde su yok,
Şapka eğerler, heyhat, kafası gözükmez,
Anadan yakın bilirsin her canı,
Elalem bir evcilik oynar ki;
Sonunda toprağın dostu olursun.
Yüreğini verirsin zavallı bir dostuna
Bahar gelir gibi çiçek sunarsın
Çiğ sütün kokusu duyulur karşıdan; ...
Nane gibi kokmaktadır belki
Ve ne cevizler kırılmıştır,
Neden sonra zaman kış olur;
Diklenince dostun kaçarsın.
Çevren sarılınca dervişlerle;
Topunu da görürsün ortalık yerde,
Düşersin kötüsüne o zaman dost elinde,
Tatlı canına tak edince günün birinde,
Dost ne acı söyler; ...
Bilirsin..
21.06.1999 - 2010
Orhan TiryakioğluKayıt Tarihi : 27.12.2007 10:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşık Veysel'i hatırlamamak mümkün mü? Türküsündeki 'dost' kavramını açmak için, bir şiiri harcamak zorunlu olmuştu artık. Kara toprağı ise kendisi işlemişti zaten ölümsüz deyişinde... Saygılarımla...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!