Dost-dost diye diye
Nice hatalara düşersin,
Kazan kaynatırlar içinde su yok,
Şapka eğerler, heyhat, kafası gözükmez,
Anadan yakın bilirsin her canı,
Elalem bir evcilik oynar ki;
Sonunda toprağın dostu olursun.
Yüreğini verirsin zavallı bir dostuna
Bahar gelir gibi çiçek sunarsın
Çiğ sütün kokusu duyulur karşıdan; ...
Nane gibi kokmaktadır belki
Ve ne cevizler kırılmıştır,
Neden sonra zaman kış olur;
Diklenince dostun kaçarsın.
Çevren sarılınca dervişlerle;
Topunu da görürsün ortalık yerde,
Düşersin kötüsüne o zaman dost elinde,
Tatlı canına tak edince günün birinde,
Dost ne acı söyler; ...
Bilirsin..
21.06.1999 - 2010
Orhan TiryakioğluKayıt Tarihi : 27.12.2007 10:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşık Veysel'i hatırlamamak mümkün mü? Türküsündeki 'dost' kavramını açmak için, bir şiiri harcamak zorunlu olmuştu artık. Kara toprağı ise kendisi işlemişti zaten ölümsüz deyişinde... Saygılarımla...
![Orhan Tiryakioğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/27/bir-dost-18.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!