leyasın yitirmiş mecnun gibiyim
aşkıyla kavrulan bir divaneyim
yitirdim yarimi nasıl sevineyim
verdi dertleriki hep dövüneyim
sevdanın böylesi gelirmiş başa
her gün kafamı ben vururum taşa
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var