Bir Destan Şiiri - Bekir Sami Ünsal

’’Sararmış yapraklar, hazan mevsiminde düşer; bazı yeşil yapraklar ise, hazanı beklemeden esen sert bir rüzgârla düşer. B.S.Ü.’’
’’Canım Kardeşim Gülçin’in aziz hatırasına’’

BİR DESTAN
Günlerden mart ayının on dokuzuydu
Bir yeşil dal gibi düştün toprağa
Kayboldun ufuklarımızdan
Hayalin var şimdi yalnızca
Hafızamda söz dinlemez bir kanal var
Soruyor durmadan, nerdesin?
Bir çarşamba günü
Sert esen bir rüzgârla kayboldu sesin
Bir kafa travmasına mağlup olarak
Durdu kalbin, tükendi nefesin.

Yıllar yılı
Vız geldi hastalıklar
Vız geldi acılar sana
Yine hiçbir zaman pişman olmadın doğduğuna
Ey ızdıraplar! Ey acılar!
Anlatın onu
Nasıl getiremediğinizi dize.
Ey hastane köşeleri dile gelin
Onun dimdik duruşunu
Feda ettiği uykuları
İçmeye hasret kaldığı suları!

Yıldıramadı onu asla
Çok sevdiği öğretmenliğini yapmaktan;
Yudum yudum içtiği çile
Bu destansı kahramanlık onun
Gerek yok noktaya, virgüle. 19.03.2014