BİR DERİ BİR KEMİK
Afrika insanına ithaf
Atmış yıldan beri, kuraklık yaşar
Çölden, fırtınadan, yılmış çocuklar.
Doktor yok, ilaç yok, elden ne gelir
Daha bir çiçekken, solmuş çocuklar.
O belli ki, feryât eder özünden
Anaları, kan/yaş döker gözünden
Yolda kalmış, kimsesizlik yüzünden
Ölüm uykusuna, dalmış çocuklar.
Göremedim, hiç bacası tüteni
Kumaş değil, bulamıyor keteni
Dünya seyrediyor, olup, biteni
Açlık, susuzluktan, ölmüş çocuklar.
İnsanlık kalmamış, onun özünde
Güvenirlik yok ki, hiç bir sözünde
Hıristiyan, Yahudi’nin gözünde
Somali, Kenya’da, elmiş çocuklar.
Ölen insan ise, nasıl kıyılır?
Çölde kalmış, susuzluktan bayılır
Zayıflıktan, iskeleti sayılır
Bir deri, bir kemik, kalmış çocuklar…
21/08/’11
Hanifi KARA
Kayıt Tarihi : 22.8.2011 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!