Bir Deneme(Yağmur Naatından esinlenerek)

Varlığının maksadını unuttu insanoğlu.
Çöllere hayat veren yağmura hicran düştü.

Kardeşler birbirinin boynuna diş geçirdi.
Kundaktaki bebeğe acı bir figan düştü.

Kullar birbirlerine kulluk eder oldular.
Cahilleri bırakın alime ziyan düştü.

Hoşgörü de anlayış da ölçüsünü kaybetti.
Gönül alışverişinden o adil mizan düştü.

Hakkını veremedik bastığımız toprağın.
Bize vatan olarak diyar-ı fizan düştü.

Nihayete ermedi yaşadığımız gaflet.
Tatlı rüyalarımıza ateş-i suzan düştü.

Güneş artık gönülleri aydınlatmıyor.
Bülbüllerin diline bir garip hüzzam düştü.

Biz dünyada bir fukara biliyorduk mevtayı.
Kabrine amel dolu kaba bir cüzdan düştü.