Bir defteri olmalı insanın

Bir defteri olmalı insanın..
Can gibi yol gibi yoldaş gibi
Bir musibet olduğunda
Sığınmalı sayfalarına selden fırtınadan kaçar gibi
Bembeyaz sayfalarında gezinmeli
Mis gibi çiçek kokan kırlarda gezer gibi
Karıştırmalı yapraklarını
Yeni bir dünyaya açılır gibi
Yüksek yüksek tepelerinde dolaşmalı
Kuşlar gibi kelebekler gibi
Bazen bir bülbül kesilmeli
Güle olan aşkını dile getirir gibi
Rahmeti solumalı amel defterindeki günahlarını tevbeyle yıkar gibi
Yazmalı çizmeli karamalı silmeli tekrar tekrar yazmalı
İlahi kudret izin verdiğince
Kalem oynadıkça
Son nefese kadar yazmaya ant içer gibi..

Bir defteri olmalı insanın
Girmeli içine gülistan bağına girer gibi
Mest olmalı güzellikleriyle
Koklamalı en nazende güllerini
Kopartmamalı kırmamalı hiçbirinin dalını
Vefayı unutmamalı
Kardeşliği unutmamalı
O sayfalardaki hasbihali gönlünün en güzel yerine koymalı..

Bir defteri olmalı insanın
Sayfaları buram buram uhuvvet kokan
Açtığı zaman sayfasını
Mütebessim çehrelerle karşılaştıran
Manen elinden tutan
Zorlu hayat yolunda
Tecrübeli yüreklerin yürüme cesareti yüklediği
Gönül aynasından bakabildiği
Rahmanın lütuflarını paylaştığı
Yüreğinin ilhamını nakşedebildiği..

Bir defteri olmalı insanın
Kevser havzının başında
Efendimizin sancağı altında
Cennette olmarını isteyip
Sonsuz mutluluklarına şahit olmayı dilediği
Bir hayat gibi bir dünya gibi bir cennet gibi gördüğü
Hüznünü paylaşırken çekinmediği
Mutluluğunu paylaşırken mutluluğunun artacağına inandığı
Gözyaşlarını akıtırken hislenen gönülleri arkasında hissettiği
Dualarının kabulünu gökler ötesinden yağan rahmet gibi gördüğü
Ana gibi baba gibi dost gibi kardeş gibi..