Sen varken de, yokken de mutsuzluk varmış.
Oysa bizim yağmur sandığımız,
Tanrının ağlamasıymış.
Kahrolası bir şehrin ortasında, merkezinde
gözlerin dolar, sel olur, hakketten senden korkulur.
Bazen de koskoca bir yangını çıkaran,
küçücük bir kalem olur.
Ve sen; bir gün oluyor da gidiyorsun benden.
Yani sizin anlıyacağınız, rüya oluyorsun.
Bense, o masum, hiçbir şeyden habersiz
kan ter içinde uyanan o küçük çocuk.
Kayıt Tarihi : 25.2.2012 16:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!