Bir Damla ve Evren Şiiri - Poyraz Özbey

Bir damla düştü toprağa,
Sessiz, ince, usulca.
Kimse bilmedi, kimse duymadı,
Ama dünya değişti o anda.

Bir kuş kanat çırptı uzaklarda,
Bir çocuk gülümsedi habersiz,
Bir fidan kök saldı derinlere,
Ve gökyüzü biraz daha maviydi.

Bir kelime fısıldandı geceye,
Sevda gibi, umut gibi.
Duydu mu rüzgâr? Belki.
Belki de yıldızlar anladı ilk defa.

Bir adım atıldı bilinmeze,
Küçük ama sonsuzluk kadar büyük.
Çünkü her şey bir damlayla başlar,
Ve bazen bir fısıltı yankılanır dünyada…