Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sayın Hocam gönlünüze ellerinize sağlık çok duygu yüklü bir çalışma olmuş.Sesi ile renk katan Ayten Hanımında diline sağlık duygusal ve yürekden okumuş.Saygı,sevgi,selam..
Yazan yüreğe ve okuyan sese sağlık. Kutlarım. Güzeldi.Sevgili Hocam güzellikleriniz azalmasın. Selam ve sevgiler.
harika bir sevda şiiri dursun kardeşim.
yüreğinden sevdaların eksilmesin.
saygılar tam puan
iyi serbest..alıştığımız dursun elmas ın başka iyi bir yönü..kutlarım.
Her gün uyanırken ayaz sabahlara
Seni yazdım kelime kelime
Döktüm kağıtlara şiirleri nağme nağme
Bazen kayboldum tümcelerin içinde
Bazen kendimi buldum her tümcenin içinde
Kelimeler kifayetsiz kaldı
Anlatmak için yalnızlığı
Çizdiğim resimler bazen umudu çizdi
Bazen içinden çıkamadığım umutsuzluğu
Yorgun ayaklarım unuttu koşmayı
Yürümekten aciz kaldı
Dalgaların ıslattığı kumsalda
Sonunu getirmek istedim
Yazdığım romanların
Çizdiğim resimlerin
Nağme nağme döktüğüm şiirlerin
Ama gelmedi sonu
Koşar adım yaşarken hayatı
Soluksuz kaldı tüm şiirlerim
Onun sevgisi yerleştimi yüreğe çıkartıp atmak ne kadar zordur seven yürekler bilir nasıl ve ne şekilde acı yaşadığını.
Dizelerinizi okurken bende aynı acıları hissettim. Terkedilmişliğin beyinleri harabeye çevirilişini gördüm adeta.
Kaleminizi kutluyorum ama yüreğinizdeki acıların yok olmasını dileyerek. Saygılar yüreğinize
Yazan kalemin daim olsun şair olan şair, tebrik saygı ve selamlarımla...
Üstad böylesine nefis dizelerden mükemmel bir şiir okuturda okuyanlar rahatsız mı olurmuş...Yürekten teşekkürler sayın hocam.Aslında siz de ben de hece diyenlerdeniz ama bu demek değilki serbest yazamayız..İşte size serbest..Yüreğinize sağlık.Şahane olmuş,tam puanı ve tüm övgüyü de haketmiş bu serbest...........................Tebrikler ve de selamlar.Halil Şakir Taşçıoğlu
Üstadım öncelikle saygı ile selamlarım,rahatsızlık nedemek efendim biz gönüldaşlarımıza canımızı veririz.Şiire gelince gerçekten çok güzel,bilirsin ben hececiğim ama serbest güzel şiiride dinlemekten mutlu olurum Allaha emanet olun
M
Ü
K
E
M
M
E
L
B
İ
R
S
E
R
B
E
S
T OKUDUM.
TEBRİKLER AĞAM.
SELAM VE DUA İLE.
serbestide harika...dinleyince daha bir güzel...tebrikler....teşekkürler....
Bu şiir ile ilgili 47 tane yorum bulunmakta