İsterdim ki,
hasretin ateşi yüreğimde kor gibi yanarken
kalbim buz mavisinde donup yetim kalmasın.
Acılar, avuçlarımda gözyaşıyla kurumadan
senin değdiğin yerde
hiçbir acı yeşermesin.
Yer gök kül olsa da,
bir tek seni yok saymasın gönlüm.
İsterdim ki,
azap, bahar çiçeği kadar saf koksun,
filiz, dikenin koynunda büyüsün inadına.
Gül yaprağında ölümüm solarken
dokunamadan geçip gitsin poyraz…
İsterdim ki,
zaman dursa en kırık anımda,
yollar gölgesiz kalsın, adımlarım düşmesin.
Sessizliğin içinde bulayım adını,
küllerimden doğan her kelime
yalnızca sana yazılsın,
yalnızca seni anlatsın…
İsterdim ki,
bir gün affetsin beni gökyüzü,
bir damla sevda düşsün kurak gönlüme.
Ellerimi açayım geçmişe,
bir tebessüm gibi düş içime,
gelişinle unutsun zaman
hangi acıyı taşıdıysam geride…
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 18:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!