Bir Damla Nur Şiiri - Hüseyin Karaaslan

Karanlık ve kasvet içinde gün ışığının görünmediği uzun bir geceydi dünya
Toprağın zemheri ve zifiri haline, elleriyle gömülürdü vicdanlar
Sefâydı, zillete hizmetçi olana dünya
Boyunlara zincir, kalplere yeis vurulmuş
Güneşten bihaberdi karanlığı sonsuz bilenler
Gündüz kan , gece sarhoştu dünya

Bir damla nurun düşünce dünyaya ey yâr
Zemheri topraklarda gül, zifiri karanlığa güneş oldun.
Özgürlüğe açıldı pas tutmuş kalplerin kilitleri
Aydınlandı dünya yıldızlarla, tohum ekildi her köşe bıçak toprağa
Filizlendi asırlar boyu kıta kıta serpilmiş tohumlar.

Beklenmeden, bilmeden yaralarıma şifa
Nasırlaşmış kalbime ipekten ince bir his
Doğup yakıp batan güneşe esenlik
Gece zifirisine ay ışığım oldun ey yâr

Ey aşkı kalbime ince bir sızı ile bir eden
Gördüğüm bütün herşeye ruh üfleyen
Hâlden hâl oldum kendimi buldum
Nicedir ızdırabıma derman oldun

Öyle bir âlemki ucsuz bucaksız,
Öyle bir ruhtur ki, beden ruha meftun
Öyle bir derya ki ırmak ırmak akar
Her ırmaktan deniz ve her damlası gül kokar.